- شیخ صفی الدین (عُ)
ابن عبدالله بن الحسن الکرمانی مکنی به ابومحمدو معروف به شیخ صفی الدین. عالمی متورع و متبحر بود. به حجاز و عراق مسافرت کرد و با شیخ شهاب الدین سهروردی مصاحبتی داشت. در حدیث و تصوف و کلام و ادبیات وجز آن کتابها نوشته است. او راست: الکنز الخفس من اختیارات الصفی. او 104 سال بزیست و 50 سال در جامع سنقری شیراز خطبه خواند. وی مردی صاحب کشف و فراست بوده و حکایتها از او نقل کنند. (از شدالازار ص 400)